Yoksulluğu, kimsesizliği bir dostumun
Yaşamının buruk acısı dağladı yüreğimi
Buğulu camlardan bakıyorum uzanıp giden caddeye
Kim bilir neredesin zemheri soğuklarına esir kentte
Ana rahmindeki cenin gibi kıvrılmışsındır bir köşeye
Rüya içinde ezik bir tebessüm donmuş solgun yüzünde
Şafak sökerken sancılarla körfezin ucunda
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Hiç bir şey boşuna degil hocam kutluyorum saygılarımla
Yüregınıze saglık kutlarım
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta