Mavinin içinde mahsur Şiiri - Ruken Erbay

Ey mavi, gök
göğün parmaklıklarında mahzun bir yankıyım;
geçemiyorum içinden,
içime akıyor sonsuzluk.

Hüzün bir nehir gibi
dolaşıyor bedenimde,
acının şehrinde
adımı unutuyorum.

Ya öldür,
ya da bırak,
bir başka gökte sürgün olayım.

Göğüs kafesimde sıkışan
göğe ait bir nefesim ben,

Saçlarıma dolanan rüzgar,
sözsüz bir dua gibi,
ve ben
size sesleniyorum:
eksiliyorum günden güne.

Mevsimler bir yıla sığarken
ben bir ömre sığamıyorum.

Şarkılara sığınıp
şiir oluyorum