Manolya kokulu kadın...
Rüzgâr bile susar geçerken saçlarının gölgesinden,
Bir gülüşünle kararıp çöker zamanın en yeşil mevsimi.
Sen yürüdüğünde, asfalt taşları dahi dua eder,
"Bir kez daha üzerime basıp geçsin diye"
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta