Özünden bâhaber bolğan kişi, insân-ı cânâdur,
Ki cânâ bolğan insânlar, olâr merd-i ma’nâdur.
Hakk’dan başkasın bilme cümlesi anıng zuhurıdur,
Tamamı cümle-i ekvân heme a’lâ vü ednâdur.
Huzur ve sükunet sarmış dört bir yanı Gecenin yakamozunda nefes'in nefesimde
Ardımda bıraktığım hatıraları savuruyorum
Ey yar gözlerin gözlerime saklanmış kalmış Puslu bir sabahın ortasında yapayalnızım...
Dünya kendi başına bir kaos yıkık dökük..
Maskeli insanlar sokaklara dağılmış... Birde senbak sahte yaşanmışlıklar peşinde
Kiminde doğarsın kiminde batarsın
Güneş değilsin lâkin nurun var.
Yeşil duvağın örtüdür göze
Yine bana gel can dermisin?
Nasıp olsada varsam kapına
Kiminde doğarsın kiminde batarsın
Güneş değilsin lâkin nurun var.
Yeşil duvağın örtüdür göze
Yine bana gel can dermisin?
Nasıp olsada varsam kapına
Biz şahlar şahından aldık fermanı
Beyhude gezmeyiz dağı ormanı
Her poyraza savurmayız harmanı
Pir elinden esen yeli gözleriz
Sırrımızı her cahile demeyiz
Semahı devraninda döndüm
Pirin elinde kavruldum durdum
Yandı ciğerim kebabı aş oldum
Pâre pâre dağıtıldım yâr elinden ben
Dost bağında öttüm bir zaman
Çaya muhabbet katmayı
Derde derman olmayı
Aşkın ile avunmayı
Ben senden öğrendim
Yana yana kül olmayı
Sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
Baktım ki gece, gündüz sen ile dolu
Ağlamak,sızlamak çare olmaz ki yâr
Gel bir dokun gönül hanem sen ile dolu
Didar-ı âdemde yalnızlığıma çare yok
SENSİN CÂN İÇİNDE CÂN
1. Kıta:
Gece gündüz adın dilde çağlayan,
Hasret ile yanan gönlüm ağlayan,
Kâbe’m sensin, gönlüm sana bağlayan,
SENSİN CÂN İÇİNDE CÂN
1. Kıta:
Gece gündüz adın dilde çağlayan,
Hasret ile yanan gönlüm ağlayan,
Kâbe’m sensin, gönlüm sana bağlayan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!