Mahzuni Şerif Şiirleri - Şair Mahzuni Şerif

Ne uzaktır su Maraş'a
Aman köyüm dertli köyüm
Yol bitmiyor koşa koşa
Aman köyüm yiğit köyüm

Ocakları tezek dolu

Kaybetti sürüyü dağda uyurken
Derde düştü bizim köyün çobanı
Bu dağlar ovalar bizimdir derken
Derde düştü bizim köyün çobanı

Koç geldi tosladı vurdu devirdi

Gittim Akarçay'ı seyran eyledim
Kuru topraklarına kurban olduğum
Tokat'ın yaylası Almus'un özü
Yeşil yaprağına kurban olduğum

Cennetten sızarak bir göl serilmiş

Aylar birbirini kovalar durur
Geçip giden yıllar döner mi sandın
İçimde yaktığın onulmaz ateş
Öyle kolay kolay söner mi sandın

Kaygılar çevirdi çevre yanımı

Bütün karanlığın ulu güneşi
Her gece gönlüme dol öğretmenim
Kim ki çıkmak ister ömür dağına
Ancak senden başlar yol öğretmenim.

Hep çürüsün sana küfreden diller

Sana diyeceğim var eren yolcu
Çürük köprülerden geçme ha geçme.
Mertlere haramdır namerdin suyu
Derde derman olsa içme ha içme.

İnsan dükkân düdükkân şehre misaldir

Bu ne biçim adelettir
Öldürecek zam fakiri
Açlık en büyük lanettir
Öldürecek zam fakiri

Dert mi yesin fakir hamal

Benim de canımı Allah yarattı
Yaradanı inkar etsem olmuyor
Hiçbir varlık kendi kendin yaratmaz
Yaradanımı unutsam olmuyor

Yok sağımış, yok solumuş bilemem

Öyle bir zalımla ortaklık ettik
Dolu ona düştü, boş bana düştü.
Bir ulu defterde hesaplar tuttum
Beşbin ona düştü beş bana düştü.

Bir deryaya girdik daldık dolaştık

Bin yıllık bir hasta inler şurada
Ne doktor bulunur, ne çıban biter
Dört mevsim boş geçer bu güzel kırda
Ne çiçek ekilir, ne fidan biter.

Vicdan adaleti kurulmadıkça