Mahzuni Şerif Şiirleri - Şair Mahzuni Şerif

Şu bizim dağların ormanı güzel
Gene sabah yeli eser mi bilmem
Ayrılık hasretinin dermanı güzel
Dost bizi bağrına basar mı bilmem

Oy dağlar dağlar mor menevşeli

Sarhoşum dünyada sevdiğim
Meyhoş geziyorum yar
Kadehimi doldur da bari caney
Eller bizi duymasın yar
Ağlamış aşıklar yıllarca
Yüzün görememiş dost

Anlaşıldı meyhaneci
Elveda oy oy elveda
Benden başka kimse yoktur
Elveda oy oy elveda.

İçtiğim iftira benim

Geçti Mecnun, Leyla çöllerde kaldı
Bu her neyse bitti erenler.
Dün için gelenler yollarda kaldı
Nasıl geldi ise gitti erenler.

Yunus'lar bu günü anlatıp geldi

Ey erenler şu dünyada
Erkek yolcu kadın yoldur
Nazenin bir bahçe imiş
Erkek bülbül kadın güldür

Güneş doğar sanma aşmaz

Kime açtım ise garip halimi
Hemen bizim ele gel dedi bana.
Gözlerimden döktüm kanlı yaşımı
Götür ateş ile sil dedi bana.

Dedim nerde bulurdum ben o yari

Sırtım bozuk yüküm ağır yol çamur
Mevla'ya şükür ki eşek gibiyim
İzzetim semerdir vur utanma vur
Mevla'ya şükür ki eşek gibiyim

Aklım softalarda inadım inat

Ta dedemden yedi dönüm kalmıştı
Kerim Ağa niye sürdün tarlayı?
Hökümet vermişti benim olmuştu
Kerim Ağa niye sürdün tarlayı?

Bu nasıl adalet, nasıl terazi

Hele bakın şu yiğidin göğsüne
Zalımdan bir kurşun yemiş geliyor.
«Albayrak» tabutuna sarılmış
Bu toprak benimdir demiş geliyor.

Kundakta yavrular diri yakılmış

Kimbilir ne zaman kimbilir nerde
Dünya döne döne durur belki de
Mavi mavi güvendiğin denizler
Kesilir suları kurur belki de

Geçer gider her sarayın ricali