Mahzun Doğa Şiirleri - Şair Mahzun Doğa

Gülüşün
saadet
ve ölümden en güzel önce
ve sonrasındaki en güzel servet
gülüşün
adalet ve cennet

su ve toprak verildi bize
biz onu çamur yaptık
balçık olduk sonra
yaptığımız şeyi herşeye benzetebildik
ama aşka benzetemedik çoğumuz

Seni kadın sevmek
ilk insan tadında
yeryüzünün ilk şahitliğinde
ilk gök
ilk gün
ilk güneş

Sen seyrederken aşkı
ben de seni görüyorum
işte o zamandayım
sana dokunmak kadar yakınsın ama
sana sarılmak kadar uzaksın...

Uçamayan uçurtmalar içimizde
yırtıcı rüzgarlar
ve
zaman
yollar

Göğünden yağmur yarim
denizine al beni
yıkasın sensizliği

gözleri deniz yarim
bakışlarına al beni

Kalın derileriyle akşam hüzünleri üstümüzde
siyah ve batırgan
içimize işleyen o sesiyle
sessizlik
o korkunç gürültüsü
sensizlik

Kızıma...

Uzaktan uzağa sarılırız seninle
öpmekten yanaklarımız kızarır
ve kollarımız bırakamaz birbirini

Beni çığlıklarına sar
kabulü geçikmiş dualar içinde
imdatlarımla sar beni kendine
üstümüzden ayrı ayrı geçen bu mevsimler içinde
bu kırılgan çaresizliğimle
dünyanın özrüyle sar

Ama bir yol
tez zamanın elinde
çıktı çıkacak kadar
yakın ve uzun
sabır ve inatlı