Efkarlı Gördüm Gönül Seni
Efkarlı gördüm gönül seni,
Dertler içinde bir dem, tüttürürsün
Efkarlı gördüm gönül seni,
Vicdan mahpusu çeker, çektirirsin
Ey sevgili:
Ey emeğin nasirli yüzü
Gurbet hasretliği
Anaya mahzar övgü
Tüten yol
Yazılacak çok şey,
Boğazda düğümlenen hecelerden bir cümle olur gözlerin,
Yılların hasretliği yutkunurken gözlerimde.
Emeğin ardında kür tutkusu bir yürek,
Gurur sıcaklığıyla ıslatır yanağı.
Suret alır vuslat, yaşanmış acıya his katan sözcüklerce.
Sevdiğim, seni sevmek,.
Sevgilim;
Bir bakışınca tutuşur, yüreğime sardığım sigara
Tek kibrit yalımında parıldarken gözlerin.
Aynaya yansıyan sevdam, suret alır güleç yanlı yazgısında,
Kuşandığın renklerden umar, düşlenen geceler; rengarenk rengini
Ben Seninleyken Sevgilim
Ben seninleyken topraktım,
Mevsimine göre bitki veren.
Ve sen benim yağmurumdun, bitkilerime omur veren.
Ne olduğunu anlayamadığım kavgalarda buldum seni,
Amaçsız geliyordu, sebepsiz sandığım damlalar,
Ve bir ürkeklik vardı, yüreğimi terleten gözlerinde.
Anlamsız sorgulayışın vardı bakışlarında geçmişimi,
Adı huzurmuş, mukaddes davanın.
Adı sevdaymış, hüzünlü şarkılarda aradığın.
El tutup, seyre dalsa
Yedi tepe,dört köşe
İstanbul gibi yar gözleri
Güleç yüz
Rengarenk,duygular ve de karmaşık
İstanbul sen olmuş,
MAĞRUR GÖNÜL
Mağrur bakışlarından bir yudum mahmur,
Mütezayit sevdaya sür git yaşar gönül.
Müstebat yangında yanan geçmişten dem bugün,
Debdebeli bir sulhtan kendin gör
Güneş gölge olur peşi sıra
Nurdan sebep, arştan yüceyse,
Kamaşır elbet beşeri âlem
Gözler ışık, yürekler aydınlanırken,
Ay feyiz almaz artık güneşten,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!