Mahmut Mücahit Özdemir Şiirleri - Şair M ...

&& SAVRULDU UMUDUM, YOK OLDU GİTTİ.! &&
.
Yürüdüm yol gittim, varamadım ben
Düş kurdum murada, eremedim ben
Yalan imiş dünya, bilemedim ben
Yüreğimde hasret, kor oldu gitti.!

İçimden geçeni, yazsam olmuyor
Terk-i diyar etsem, kaçsam olmuyor
Ne bu kapris desem, sorsam olmuyor
Burnundan kimseler, kıl aldırmıyor.!
....................Bilmem ağlasammı,yoksa gülsemmi
....................Ben bu talihime, yoksa sövsemmi.?

&& İÇİMDE UKTESİN, KALBİMDE YARA.! &&
.
Çekilmez kaprisin,nazın çekilmez
Hayali alemde,izin güdülmez.
Bakışın gizemli,sırrın çözülmez

''Ah bir gülse''..
diyorum kendi kendime..
gülse de,
içim açılsa..
.
.

Seksenli yıllarda kaleme aldığım bu naçizane şiirim,daha henüz etrafı duvarlarla çevrili,Doğu Almanya toprakları içerisinde kalmış ada gibi bir şehrin, sessizliği bile insanın içini ürperten gecelerinden birinin anlatımıydı.. Başta Rusya olmak üzere,kominist blok ülkelerinin, insanı ruhen etkileyen,içini ürperten o baskısı,kara bir bulut gibi her an Batı Berlin´in üzerindeydi.Bizler modern bir hapishanede ama her an herşey olabilir korkusu ve tedirginliği içindeydik.. Batı Berlin, yine kendi icinde bölünmüş halde Amerika,Fransa ve İngiltere askerlerinin kontrolü altındaydı..O asırlık duvarlarda ki mermi izleri yarısı yıkık duvarlar,bazı yerlerde hala bombardımandan kalma moloz yığınları duruyordu.O zamanlar yaşadığımız ev böyle bir ortamın içindeydi ve ben geceleri hep cam kenarına oturur o acımasız ikinci dünya harbinin yaşandığı yılları,seyrettiğim gerçek arşiv filmlerinden de esinlenerek gözlerimin önünde canladırır,gestapo´ların (Özel nazi subayları) gaz odalarına götürmek için evlerden teker teker topladıkları insanların gitmemek için direnmelerini gözlerimin önünde canlandırıdım..

Bazen..
Bir inilti,bir yakarış duyarım
Tarihin derinliklerinden
Gestapo´ya gitmemek icin direnen

Hangi millet yazmış, böyle destanı
Kanıyla sulamış, dağı taşını
Sakınmaz budaktan, gözü kaşını
İradesi tunçtan, yiğit Mehmed'im.!
*

İŞTE O HESAP.!
.
.
Ve nihayet
.
şu an hissediyorum

&& HEP DİK DURDUK HAYATTA.! &&

Irgat gibi çalıştık, bol hesaplı eğlendik
Kapitalist düzene, çok çabuk uyuverdik
Bu hayatın çilesi, öyle geçer zannettik
Boşa kürek çektik hep, şu medeni hayatta!

O yıllar..
İki cadde arasına sıkışmış,
Kısa bir çıkmaz sokaktaydı evimiz..!

Akşamları..

KADERİMİN AĞINA,ÇIRPINDIKÇA DOLANDIM.!
.
Gecelerin koynunda,sineme vura vura
Kaderimin ağına, çırpındıkça dolandım
Akıl almaz düşlere, zihnimi yora yora