Hülya’yı gördüm;
Aşk ile meşk ediyordu…
Çiçekli bir bahar bahçesiydi entarisi,
Gözleri güneşi getiriyordu karanlıklara.
İşte ben, ben geldim
Gözümün karası,gönlümün yarası
Beklemediğin işte ben.
Hani şu, gözüne bakınca gözü yaşaran,
Hani senin sesini duyduğunda kendini şaşıran,
Ölürsem kabrime kimse gelmesin
Kimsesiz mezara koydurun beni
Su ile yıkayıp zahmet etmeyin
Yağmurun altında yudurun beni
Kapanır elbet bu taze yara
Gecemde yıldızım, gündüz güneşim,
Bade-i şevk ile içtiğim sensin.
Yüce dağlar delip yolları açan,
Koluma kuvveti verenim sensin.
Dilim söyleten dediğim sensin,
Uğruna şiirler, şarkılar yazdığım,
Uykumda bile adını sayıkladığım,
Canımdan özge can sandığım,
Sen artık benim hiçbir şeyimsin.
Seninle olan her şeyi yok sayıyorum,
Hava-isin deli gönül havai,
Ellere han ettin sen bu sarayı,
Bilirim sevmezsin pulu parayı,
Dur biraz dur gönül, dur işim görim.
Aşk güzel şey ama olmaz parasız,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!