Kanatları kahverengiye çalan serçe
Uçup duruyor yamaçlarda
Oturmuşum uçurumun minderine
Çırpınıyor kollarım boşlukta
Kavuşma telaşı içimde
Su kokuyor kar beyazı
Benim düşlerim umut
Gecenin koynunda sabah
Yan yana durur düşüncelerim
Sökülmüş kocaman hayat
Yaşadıkça öyküleşir
Art arda geçen onca zaman
Gidersen bu şehirden, asılı kalır hüzün
Kaygılıdır ölümün, düşünde..diriliğim
Düşe kalır gece
Güneşe emanet gündüzlere
Yüreğimin cesareti yok
Bütün ayrılıkların
En güzel düdüğü ekspires
Koridorda genç bir kadın
Baktıkca kısalıyor raylar
Ne kadar ağaç varsa sayıyorum
Rüzğar dolaşıyor suratımda
Dönersem etrafında
Güneş olursun
Sokaklar çıkmaz sana
Doğsan bile sabahın ayazında
Üşür sokak
Zaman yüreğine yakınlaşan andır
.Yüreği... uzaksa kalbinin atmasına, gözleri çoktan senden uzaklaşan bir uzay mekiğidir...dünyayı arama..
Dağlara doruğuna çıktı kadın
Dağların en tepesine
Direndi
Sıktı dişlerini
Bir alıç ağacının dibinde
Boynundaki en güzel kolyeyi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!