Ben dostlarımı kollarımda taşıdım
Sen delediğimde bulamasam da ellerini
Bu yüreğe bu kadar acı fazla diyorum
Ne zaman seni düşünsem
Dünyanın
Bir öküzün boynunda olduğuna inanıyorum
Ve yanına hiçbir şey koymadan
Sadece ana avrat dümdüz gidiyorum
Elimi yasladım
Evin duvarına çökmesin diye
Eşiğinde durmadım kapının
Ne de masa altına girdim
Ölüm çıplakken
Sarılmayı sevdim
Ömür geçiyormuş
Sensiz geçecekse
Yaprak bile kıpırdamaz topraktan
Varsın geçsin
Geçeni selamladım hep uzaktan
Ekmek arabasının ardına takılırdı çocukluğum
Dizlerim kanardı
Kime ne dersen kimsesiz olursun
Kimsesiz sen eğer
Toprak çürütür bedenini
İllaki düşünür beyin
Uykunu kaçırır ömrün
Aklına yatma yana
Derinim
Biraz serin aslında gözlerim
Denize benzer yüreğim
Hırçın
Hep kıyısındayım sanki aşkın
Dövüyor beni zaman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!