Mabedimden Bir Kuş

Aynı duyguları paylaşmıyoruz belki
Senin varlığında ben bir konakçı
Ruhunla beslenen basit bir hancı
Ama gönlün fark edince, ben oradan yolcu

Kendi mabedimden sürüldüm sanki
İnan, böyle yakmamıştı canımı hiçbir şey
Bana ait olmayana bu kadar bağlandım
Azıcık konaklayacaktım ben, gözlerine aldandım

Artık bir kuşum; kanadımda hiç iz yok
Yolculuk dediğin şu boşluğa uğurladım kendimi
Sık sık hatırlıyorum, senle yaşayamadığım günleri
Şimdilerde daha çok unutuyorum: Başka ruhlar da gövdemi.