Levent Dizdar Şiirleri - Şair Levent Dizdar

ADIN
Anlamıştım,
Daha ilk günden
Seni bana yar etmeyeceklerini
Adının güzelliğinden.

KAYIP

Yazar, adını seversin
Çizer; yüzünü, gözünü.
Düşünde sararsın da
Silemezsin gönlündeki izini.

AFRA

Nedir bu havan?
Afran,
Tafran.
Sen değilsin ki mesele

AFRİKA

Olsaydın,
Ne güzel ağlardık bugün seninle.
Çıkar, bir dağ başında
Avazımız çıktığı kadar bağırır

AĞLAMA

Girmiş ellerin yüreğinde
Utanmadan beni mi arıyorsun?
Yapma.

AĞLAMAK
Ben de böyle ağlamıştım
Çocuk değildim
İnanmadılar.
İçin için ağlamayı öğrendim
Sustum sandılar.

AH!

Ben yine anılarından birine sıkıca sarılır
Öylece uyurum da
Senin işin zor be ihanet.

TENDEN ÖTE

Zaman silmiş sözüm ona
Kendi kendine seni.
Yok etmiş zihnimden
Suretinle gölgeni.

AKROFOBİ

Ne zaman gideceğinden korksam
Kendimi bir kuleden düşerken görürüm.
Altımda çakıllı boz bir toprak
Üstümde bakmaya kıyamadığım gözlerin

ALZHEİMER
Git tabii
Sen de git
Sahi adın neydi senin,
Unuttum.