Pabucunda yanan ateşsin çocuğun
Hani bilmem kaç bin karanlık
Öyküyü beraberce yaşamıştık
Ve yanmıştık susuzluktan
Bir düdük sesi boyunca umutlarımız
Sözcüklerle başladı her şey
senin-benim gibi
yaşam gibi
korkusuz
öylesine sözcüklerle
hani o kötürüm şarkılar
Geceye denk söylenir
Sevgiye denk yaşanır
Şiirler bıraktım sizlere
Umudun öfkesiyle
Geceyle söylenir şiirler
Geceyle
Tutuverdin kollarımdan
Bütün günleri kıskandıracak kadar özgür.
Umutlarımızın dingin kelimeleriyle
Ağladık hayallerimize
Gövdesine yaslanıp kara deliklerimizin.
Sonra bizleri susturan duvarlar vardı hani
Bu şehirdi doğuran umutlarımızı
Yaşamımıza aydınlıklar ekleyen
Sokaklarında kan, meyhanelerinde kin
Bu şehirdi örten, gizleyen, susturuveren
Yalnızlıkları bağıran alçakça.
Bu şehirdi gövdelerimiz, kuklalarımız
Az önce okudum,
Ve az önce güldüm
Tüm yazdıklarıma.
Bir dostla yada şu.bu derken;
Eskiyi yeniye.
Karanlık
ve suçsuz gözlerin vardı
ellerimize uzanmıştın
ta ki şehvetten kudurana dek
insanlar
İçimde gelgitler yeşeriyor.
sustukça kanıyor
kanadıkça susuyor herkes.
susuzluk tutuyor
ellerinden güzümüzün.
içimde üşüyor zaman
Yıldız yağıyor düşlerinin gülümsemesine
Çırpındıkça yüreğinin kuşu
Karanlık büyülüyor, büyüdükçe yıldız yanıyor
İçimize dair kuşkuların melekelerinde
Sohbetin duasına dost anımsamalarda
Yalnızlıktır sarar
Sarar yüreğimi
Ellerimi, gözlerimi
Apansız iner ümitlerim
Gökten yere
İner yüreğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!