Künyede Sen Şiiri - Seyfi Karaca

Göge sinip yere yagan
Sureti emsali gölgelerinden savusturan,
Turnalar miydi uzak yazlarin göcünü giden saate gelen güne
Toz dumanlar arasinda sonsuzluk arafesinde
Bir kapsalik aciliyor, ardinda tandirlar tütüyor toprak damlarin
Her basamakta bolca yararlanmak icin kendinden
Sögütlere yuva kurdugu yerde sercelerin gördügü sen..
Kimsesizligin köse baslarinda yolu yamaci tutarak
Misetleri darmadgin eylül,
Kimi kunduraci kimi terzi kimi kimi bakkal kimi sadece yolcu
Suda seken taslara cocuklugun gördügü ve göründügü
Okunaksiz alfabede dünya, günde sonbahar
Künyede sen..

Eylül / 22