Kum Şiiri - Jason Paparossi

Dönüp baktı attığı adıma şair.
Pek de şiirsel gözükmeyen,
Kafiyeden yoksun tozlu heceleri.
Kumlar örtmekte yavaşça bileklerini.
Bu yolculuk bir umuda dair.

Hala sıcak, taze.

Bu mesaj,
Çınlarken kubbede, bükmekte bedenini.
Serzeniş gibi değil, her şey sevgiden.
Utanan bir dil, eğilen bir baş.

Gizlemek istediği iç sesi,
Ceplerindeki kasvet.
Unutmaktan korktuğu bu hissi,
Bir nefesle terbiye ederek,
Sarının her tonunu fark edecek.
Kuruyan kalbi,
Bir damla umuda hasret.

Uykulu…
Zamanın dokunduğu bu adam,
Hırslı bir mağaradan geçecek.
Hazır veya değil,
Ufukta hissettiği belirsizliği,
Şükürle kabul edecek.