Kül Şiiri - Vahit Kemal Kısa

gece üsütüme geliyor...korkuyorum anne sımsıkı sarılıyorum gençliğime...elimden kayıp gidiyor her gün biraz daha yorgun her saat biraz daha cani..öldürüyor içimdeki çocuğu...saçlarını düşünüyorum anne kül rengi saçlarını...bir an kayıp gidiyor sigaram puslu otel odasında her yer yanıyor ben yanıyorum şehir yanıyor...inkar etmek imkansız sağanak yağmurlarda kanat çırpıyorum...korkuyorum anne tüm yaşanmışlıklardan