Evet... Telefon sesiydi bu devamlı çalan,
odanın o karanlık öteki ucundan,
uyandı, koştu, açtı o küçücük elleriyle,
irkildi bu simsiyah sessizlik “Alo” sesiyle...
Ve ses; “Beni tanıdın mı küçük kız? ”
Tuhaf geliyordu ses şaşırdı garip kız.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta