Porsukağacının siyah parmakları sallanır:
Soğuk bulutlar geçip gider.
Körlere böyle işaret verir
Sağırlar ve dilsizler, ve anlaşılmazlar.
Severim siyah beyanatları.
Şu bulutun ifadesizliğine bak şimdi!
Her şeyin üstündeki bir göz gibi beyaz!
Kör piyanistin gözü
Gemideki masamda.
Dokundu yiyeceklerine.
Parmaklarında samur burunları vardı.
Durduramadım O’na bakmayı.
Beethoven’i duyabiliyordu:
Siyah porsukağacını, beyaz bulutu,
Dehşetli komplikasyonları.
Parmak-tuzakları – tuşların bir fırtınası.
Tabaklar gibi boş ve aptal,
Böyle gülümser o kör.
Kıskanırım büyük şamataları,
Grosse Füg’ün porsukağacı çiti.
Sağırlık bambaşka bir şey.
Böylesi karanlık bir huni, benim babam!
Görürüm sesini
Siyah ve yapraklı, çocukluğumdaki gibi.
Buyrukların porsukağacı çiti,
Gotik ve barbar, saf Alman.
Ölü adamlar feryat eder oradan.
Suçsuzum ben.
Porsukağacı benim İsa’m, o halde.
O denli işkence görmedi mi?
Ve sen, o Büyük Savaş sırasında
Kaliforniya’da şarküteride
Doğruyordun sosisleri!
Boyarlar uykumu onlar,
Kırmızı, alacalı, kesik boyunlar gibi.
Sessizlik vardı!
Başka bir düzenin büyük sessizliği.
Yedi yaşındaydım, bir şey bilmezdim.
Dünya oluşmuştu.
Bir bacağın vardı, ve Prusyalı bir ruhun.
Şimdi benzer bulutlar
Yayar boş çarşaflarını.
Bir şey demiyor musun?
Topaldır hafızam.
Anımsarım mavi bir gözü,
Mandalinaların evrak çantasını.
Bu bir adamdı, o halde!
Ölüm açıldı, siyahça, siyah bir ağaç misali.
Hayatta kalırım bu arada,
Düzenleyerek sabahımı.
Bunlar benim parmaklarım, bu benim bebeğim.
Bulutlar bir düğün giysisi, o denli solgun.
[1962]
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 2.12.2008 00:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Little Fugue by Sylvia Plath The yew's black fingers wag: Cold clouds go over. So the deaf and dumb Signal the blind, and are ignored. I like black statements. The featurelessness of that cloud, now! White as an eye all over! The eye of the blind pianist At my table on the ship. He felt for his food. His fingers had the noses of weasels. I couldn't stop looking. He could hear Beethoven: Black yew, white cloud, The horrific complications. Finger-traps - a tumult of keys. Empty and silly as plates, So the blind smile. I envy big noises, The yew hedge of the Grosse Fuge. Deafness is something else. Such a dark funnel, my father! I see your voice Black and leafy, as in my childhood. A yew hedge of orders, Gothic and barbarous, pure German. Dead men cry from it. I am guilty of nothing. The yew my Christ, then. Is it not as tortured? And you, during the Great War In the California delicatessen Lopping off the sausages! They colour my sleep, Red, mottled, like cut necks. There was a silence! Great silence of another order. I was seven, I knew nothing. The world occurred. You had one leg, and a Prussian mind. Now similar clouds Are spreading their vacuous sheets. Do you say nothing? I am lame in the memory. I remember a blue eye, A briefcase of tangerines. This was a man, then! Death opened, like a black tree, blackly. I survive the while, Arranging my morning. These are my fingers, this my baby. The clouds are a marriage of dress, of that pallor. [1962]
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!