Kubilay Enginol Şiirleri - Şair Kubilay ...

Karadenizin ormanları gibi
Derin bakar,gözlerin
Hiç belli olmaz
Bazen sıcak bakar,bazen serin
Koyulaşır bazen
İnatçı meşeler gibi

Hava,Çok Soğuk
İnsanlar Koşuşuyor Etrafta
Kimi,Öbürünü Haczetmiş
Kimi,Öbürünü Sevmiş
Yarım Çatının Altında,Bank
Oturuyor,Uğurtanla Tunç

Beyoğlunda
Bir Biz Yürürüz,Bir De Onlar
Birbirimizi Görürüz,Onları Göremeyiz
Madam Anahit Yine Çalar,Akerdeonunu,Duyamayız
Lebona,Markize Giderler Pür Neşe
Yaşarlar Beyoğlunu,Aynı Zerafetle

Adam,Hiçliği Yaşıyordu
Doğdu,Doğalı Hiçti
Tırmalıyordu,Olmuyordu
Hiçlikti,Belliydi Kaderi
Kadın,Yeniden Doğmuştu
Hayatının İkinci Yarısında

Seni Aramaya
Kıyamam
Seninle zamanım daralır
Diye
Sesine bir türlü kıyamam
Nefesini tüketirsin

Pürüzsüz göldeki
Ufak çırpıntılar gibiydi
Bakışları
Utangaç
Gözleri
Yağmur sonrası

Yakamozlar çiçek açtı,sevgililerin gözlerinde
Sevgi yemini, yüreklerinde
Deniz bir başka, mehtap bir başka
Sevgilinin gözlerinde
Birisi bulut oldu, birisi yağmur
Ayrılık çok ağır

Ne yapıyorsun?
Zaman öldürüyorum
Yanılıyorsun
Zaman
Seni öldürüyor

Ben
Yolcuyum
Sen
Hancı
Bir zamanlar,ben hancıydım
Başkaları yolcu

Gök kubbe yine kana, kana içmiştir günü
Gam’ı, kederi, aşkı, mutluluğu, geri tükürür
Tertemiz zannederler, yeni günün tümünü
Maalesef bir doğru, bir yanlışı götürür

Gece açar aniden siyah kanatlarını