Korkularınım ben senin, en ummadığın anda bulduğun.
En yalnız, en çaresizinde omzunda hissettiğin el.
Belki kadehindeki son yudum, oltandaki ilk balık,
Yada yağmurda yürüdüğün, ıslak sessiz caddeler.
Ben beklemediğin O’yum, korkular benle güzel...
(26 Eylül 2006, Adana)
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
korkuların güzel olduğu yürekte sevinçlerle mutlulukların güzellik derecesini belirtmem için kelime bulamıyorum sanırım mükemmel ötesi olur...
şiirde bir derinlik var insanı düşüncelere sevkeden kutlarım ramazan kardeşim
korku;
yoldan çıkarınca korkanı,
en çok korkutanı avlar..
Dede Korkut'a yarenlik ederken,
efil efil kafese sığdık da,
üşüttük bensiz kalan sensizliğin acısını..
La Fontaine..uyur gezerdi,
O'na bu yüzden sığamadık laf aramızda :)
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta