Geceyi uykuya boğdu yalnızlık
Ateş edildi kalan son aydınlığıma
Işığım da söndü senden kalan…
Bir dahasını düşünemedim, acı doldu düşlerim.
Uyku ile uyanıklık arasında bütün düşlerim için ağladım…
Uyandığımda her şey donuktu…
Yalnızdım… öylesine yalnızdım ki nefes alamadım…
Boğazda gemiler vardı, beyazlı yeşilli
Gülcemal,adalar,her iki kavak
Bir sen bakardın.........
Bakardın............................
Gözlerin kadar derin ve ıslak
İstanbul a yağmur yağardı.
Devamını Oku
Gülcemal,adalar,her iki kavak
Bir sen bakardın.........
Bakardın............................
Gözlerin kadar derin ve ıslak
İstanbul a yağmur yağardı.
çok teşekkürler
Geceyi uykuya boğdu yalnızlık
Ateş edildi kalan son aydınlığıma
Işığım da söndü senden kalan…
Bir dahasını düşünemedim, acı doldu düşlerim.
Uyku ile uyanıklık arasında bütün düşlerim için ağladım…
Uyandığımda her şey donuktu…
Yalnızdım… öylesine yalnızdım ki nefes alamadım…
Korktum… karanlıktan korktum…
Bütün ruhuma işlemişti korkularım
Bedenimde yayılan bir zehir gibi…
Kalp yalnızlığı çok kötüdür siz çok güzel anlatmışsınız dizelerinizde yüreğinize sağlık Saygılar...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta