Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Yürümek dost omuzlarında...İnadına gülümseyerek...Tüm yanılgı ve yenilgilerimize rağmen...İnadına yürümek...
Anlam ve anlatım derinliğine...Yüreğinize ve emeğinize sağlık... Tam puanımla kutluyorum ve listeme alıyorum bu güzel şiirinizi...
bir söz vardı..hak bildiğin yolda yalnız da olsan uürüyeceksin..yolunuz açık olsun..
Düşe-kalka, sert- yumuşak, ara sıra loşarak yürüyelim de son noktaya gelince duralım.Yeni can, yeni beden.
Tebrikler!
Fikir, bakış açısı ve bir hayat felsefesi…
Tam bir özgüven ifadesi…
Gönülden kutlarım!
Selam ve saygılarımla…
Mehmer KIYAK
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta