Kora Duruyor Şiiri - Duran Saper

KORA DURUYOR

Senden yana döndüm baktım yüzüne

Utancını aşmış mora duruyor

Gözlerimden ışık yaktım özüne

Almış büyük darbe yara duruyor

Düşmüş dağlarına sel ile dolu

Gamdan unutmuşsun sağ ile solu

Kambura koymuşsun düz giden yolu

Sarmış karlı dağların sıra duruyor

Sormuşsun kendine ne olur halim

Uğramış gönlüne hal bilmez zalim

Yetiş bana dersin Allah’ım Ali’m

Çıkmış duaların dara duruyor

Yıllarca alıştın kuru ekmeğe

Toprağın hazırdı fidan dikmeye

Artıyor sancılar sende bitmeye

Batmış emeklerin fora duruyor

Günlerin ağzına vermişsin mermi

Şaşmışsın kendine hayır mı şer mi

Üzmeye kendini böyle değer mi

Akmış pınarların çora duruyor

( çor: dert-keder)

Dünya doğrulara görünmez oldu

Duran’ın kendini bir daha yordu

Gitmiyor bedenim beynimde durdu

Yanmış duygularım kora duruyor.

Duran SAPER - 24.01.2013