İnsanın özünde ne tutkular var
yükselme hırsıyla çıkmaza dalar
kendinden verdikçe çoğu yakalar
aza kanaat etmez ruhunu boğar
keskindir kılıncı her yükselişin
sonu yok derdi çok bu kör gidişin
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta