Bir koltuk var karşımda duvara dayanmış dibi
Dört ayaklı dayanaklı iki kollu enli biri
Yaslanmış arkasına izliyor karşı duvarı
Bakamıyor arkasına hareketsiz ayakları
Koltuğun altı görünmüyor tam karşıdan
Koyu bir karanlık var altında
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta