Kokusu geliyor burnuma Şiiri - Önder Öztürk

Gezdiğin kaldırımların kokusu geliyor burnuma, yağmurun ıslatıyor saçlarımı. İçime çekiyorum derin derin vede lanet okuyarak ekşiyor insanların suratları. Heryer zifiri karanlık, sokak lambasının titrek ışığı aydınlatmıyor artık odamı. Birden duraksamalarım aklıma geliyor. Yağmurun, hücrelerimi doldurduğunu hissediyorum.

Şakaklarımdan bacaklarıma bir şeyler sözülüyor oluk oluk. Ve tenimde rüzgara yer yok. Odamın terasa açılan kapısından içeriye doluşuyor toz, toprak, yağmur, çamur… Ve bende kalanlar savuruyor, hortum oluyor, tufan oluyor. Sonra bir ışık huzmesi alıyor içimi sonra birden karanlık. Uzaklaştığını şimdi anlıyorum.

Can zorluyor şu anlarda. Hissetmekle hissetmemek arasında dokunuyorsun. Ya varsın ya da yok Belki hayalsin belkide başımdaki bir melek. Susamışlığımın getirdiği serapta olabilirsin. Lakin saatler geçmiyor, sabah olmuyor. Göz kapaklarımın yavaş yavaş kapandığını hissediyorum.

Düştüğün kardan yolların uzayıp giden kilometreleri çağırıyor beni. Erciyesin kandilleri aydınlatıyor lal olduğumuz zamanları. Hayalin mahyalarla süslenmiş. Senmisin ziyaretçim, yoksa…

Önder ÖZTÜRK

15 Mayıs 2008

08: 48