Kıyı rüzgarı dalgalandırıyor iken, saçlarımı
Bir kuş kondu omzuma, ecel soğukluğunda
Sahil kumaları aşındırırken, nasırlı avuçlarımı
Perdeleri deliyor bir kuş gagasıyla, ölüm boğukluğunu
Kıyı rüzgarı aldı ruhumu benden, kaldırdı havalara
Bedenimi yatırıp pişirdi; kızgın kumlu tavalara
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta