Kiyaz Kılınç Şiirleri - Şair Kiyaz Kılınç

Acının rengi ne, sevgili?
Bu yaşadığım şeyin rengi ne?
Siyah olduğu için mi her yer karanlık oldu sen gidince?
Bir orman yanıyor benim içimde, alev alev.
Ciğerlerim yanıyor, nefes aldırmıyor.
Öldürmüyor ama yaşatmıyor da.

İcap eder de söylemek istersen bilmek isterim
Saçmaladığın bahanelerin ardında yatan gerçekleri.
Ya da boşver, bana yağmurlardan bahset.
Sonrasında çıkacak gökkuşağından,
Avut beni yine yalanlarla.
Anlat yine masallar ülkesinde ikimizi.

Hangi dağın rüzgarı taşıdı bu sevdayı, bilemiyorum.
Hangi deryanın maviliğiyle yoğruldu bu özlem,
ya da hangi yıldızın düşüşüyle başladı bu hikâye…
Kalbim, suskun şehirlerin türküsü gibi bugünlerde.
Bir kor ateş yanıyor adın her aklıma geldiğinde,
ve içimde, seni anlatmaya kelimelerin yetmeyeceği

Bahar Türküsü

Hangi dağın rüzgârı taşıdı bu sevdayı, bilemiyorum.
Hangi deryanın maviliğiyle yoğruldu bu özlem,
Ya da hangi yıldızın düşüşüyle başladı bu hikâye…
Kalbim, suskun şehirlerin türküsü gibi bugünlerde.

Bana Gel

Bu , sadece bir şiir değil;
bu, seni beklemenin, seni anlamanın,
ve sana yer açmak için kendinden vazgeçmenin
sessiz bir ilânıdır.

Beddua Yerinesin

Sîmâna sinmiş kühn-i nifâk kokar,
Lafzın lâtîf sanılır, lîsânın çamur akar.
Sükûtun dahi sahte, kalbin karanlık bakar,
Adın duâda geçsin, bedduâ yerinesin.

Ben Geldim

Bu şiir, unutulmuş olduğuna inananlara… Ve hâlâ içinde bir yerlerde hatırlamak isteyenlere.

Ben geldim.
Yalınayak, yara bere içinde,

Beni hep bıraktılar sevgilim,
bir yurdun bahçesine bıraktılar mesela,
tenhalığında unutulmuş eski banklara,
ve kim bilir kaç otogar gördü adımlarımı,

Beni biraz daha sever misin?
Bir nefes arası kadar,
Bir rüyanın en güzel yerinde uyanmadan önceki an kadar…
Kimse bilmesin, kimse anlamasın bizi
Ellerin ellerimdeyken,
bir kum tanesi kadar küçülen dünyayı avuçlarımızdan düşürecek kadar.

Ben senden artık vazgeçtim
Kapının arkasında duran valizime doldurdum tüm yalan cümlelerini
Gözünün önündeyken bile beni görmediğin o anlarda vazgeçtim
Doğrusunu bildiğim cümlelerin yalanlarını senden dinlerken vazgeçtim
Beni hiçe sayıp yerle bir edip, kanatlarımı kırdığında vazgeçtim
Ellerinle açtığın yaralarımı ellerimle sararken vazgeçtim