Kıyamaz Garibe Şiiri - Kasım Kobakçı

Çalındı bir sabah, aniden kapım,
O Azrail, duruyordu karşımda,
Hiç beğenmemişti, dış görünüşümü,
Geri dönüp gitti, garip bir bakışla.
Gözden kayboldu Azrail, uzaklaştı.
*
Benzetmişti beni, bir başkasına,
Hemen çekildi, hiç tanımadı beni.
Ya da unuttu kesin, ikametgahımı,
Yine gelip ve tekrar geri gitti.
Israrcı Azrail, dönüp gitmekte.
*
Doğrusu hoşuma gitti, bu vaziyet,
Harcamıştı sanki, boş yere vakit.
Bir kez daha belirdi, yine işte,
Ayrıldı Azrail, bu sefer gülerek.
*
Eğleniyor Azrail, benimle açıkça,
Vazgeçiyor, beni uygun görmeyip,
İnsan seçiyor, belki de özenle.
Gidiyor Azrail, sürekli gelip.
*
Kıyamaz garibe, aşkından muzdarip,
Vermez umarım, hiç sıkıntı bana.
Şaşırırsa yolunu, eğer bir daha,
Eli boş Azrail, dönmez ki asla.