Kirli, Kara Akşamlar Şiiri - İsmet Barlı ...

Kirli, kara akşamlar kesti yollarımı yine
Gümüş rengi sabahlar içinde,
Tanıdığım, bildiğim, usandığım akşamlar,
Buyruklarına güç, zulümlerine akıl yetiremediğim,
Başlayıp da bitiremediğim
Akşamlar.
Yine gözyaşlarım toplanıp birikti gözpınarlarımda,
Damlar.

Kanım ağır hasta damarlarımda,
Yüreğim paslı kafeslerde kan kusan bir kuş,
Yollarım yokuş mu yokuş,
İçimde bir burkuluş, bir burkuluş,
Şaşırmışım yolumu-yordamımı bir büyük karasevdada,
Gelirse; ancak bir kaçınılmaz ecel gelir, anam-babam,
İmdada.

Sevdanda ne eceller tattım bilemezsin,
Bir tutarsızlıktan,
Bir umarsızlıktan,
Bir çileden, bir ızdıraptan,
Batan güneşten, çıkan mehtaptan,
Karanlıklara gömülen ormanlardan,
Bitkin denizlerdeki ölü gözü ışıklardan
Sayısız eceller yarattım kendime,
Hüzne boğdum hüzünsüz günlerimi,
Yakamdan asla koparıp atamadım
Ellerini.

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 39-40/100)