Kırım Şiiri - Zehra Okur

KIRIM
Sürgün treninde ağlar bebekler.
Ana yürekleri ağıtlar bekler..
Nöbetci elinde soysuz tüfekler.
Doğuya batıya sürdüler beni.

Tutsaklık içimde en derin sızı.
Acısı eksilmez alınmaz sızı.
Alnımda taşıdım üc dipcikli izi.
Kızıltaş yolunda yordular beni.

Ketende köyneyim kana boyandı.
Güneş hicap etti erken uyandı.
Sarı şeytan kapımıza dayandı.
Kalleş kurşunuyla kırdılar beni.

Bostargoy kuşcuğun cılga yuvası.
Adaklı kızanın yandı kınası.
Karalı salgının cevan sunası.
Yadel topragına sardılar beni.

Kırımdan gelirim adım sunam.
Onlarda insandı bizlerde insan.
Moskafda almanda yok din iman.
Ak mescid boynunda vurdular beni.

Bahce saray kapısında üç doğan.
Avcı deyil av deyil avda deyil...
Ne var diyen ne dur diyen ne kovan.
ötme bülbül gönül kırık sağ deyil.

ZEHRA OKUR