Kırık Sevinçler Şiiri - Seyrani Göl

Yine yürürüm kendi içimde,
her adımda biraz daha büyür,
hafif bir sızıyla
kırıldığım yerlerden sızan ışıklar.

Hayat, eksilen yerlerimizden tamamlar bizi,
öğretir sabretmenin gizli yanını;
ve bazen en büyük sevinç
en sessiz acıların ardından gelir.

Gecenin koynunda saklıdır çoğu umut,
karanlığa alışınca görür gözler;
bir yıldızın bile ne büyük teselli olduğunu
ancak o zaman anlar insan.

Kendime sorduğum sorularda
bulurum bazen en dürüst cevabı;
bir kalp, sevinci taşımayı da hüznü taşımayı da
aynı incelikle öğrendiğinde güçlenir.

Ve sabah,
kırık bir camın kıyısındaki çiğ damlası gibi
utangaç doğar içime;
ama yine de parlar,
yine de anlatır yaşamanın güzelliğini.

Çünkü her hüzün,
yeni bir sevincin habercisidir belki de,
yalnızca zamanı gelirken
biraz gecikir,
biraz saklanır,
ama asla yoldan dönmez.
S.GÖL