Kiremitli Yakamozlar

Gece sabaha açmış kanatlarını
Ciğ düşmüş karanlıklara , kiremitlere
Saat 06:26 aylardan ekim
Bir pazar sabahı alacakaranlığındayım.
Ay süzülüyor penceremden içeri
Karanlıkta yazıyorum şiirlerimi
Ay' ın rengarenk yakamozunda gece
Kiremitler parıldıyor gözlerimde,
Gözlerin gibi yüreğime.
Hiç bilmediğim bir karamsarlıkta
Yaşanası aşkımızın yoğunluğunda.
Ay vuruyor geceye sevgilim
Ay vuruyor çiğde ıslanmış kiremitlere
Gözlerin gibi parıldıyor yıldızlar son kez.
Karanlıkta yazıyorum şiirlerimi
Neden mi diye sorma
Senden kalma bir şarkı yankılanıyor.
Konuşamıyorum , konuşamıyorum , konuşamıyorum
Nedenini çözemediğim bir sürünceme işte
Ağlamıyorum
Ağlamıyorum desem’ de gözlerim doluyor işte,
Ama seninde doldu gözlerin hissetim işte
Gecenin ay'la olan oyunu
Kiremitlerde yakamozlar
Ve senli geçen bir gece işte , ama sensiz
İlk defa karanlıkta yazıyorum şiirlerimi
Derinliklerde sessiz bir yerde kalmış yüreğim
Dayanamıyorum ,
Telefonunu çaldırıyorum
Biliyorum uyumuyorsun
Uyu diyorsun ama uyumuyorsun
Alacakaranlıktan aydınlığa dönüyor saatler
Ve yakamozlar kiremitlerde
Ay batıyor aydınlığa
Sen doğuyorsun günüme
Kiremitlerde yakamozlar var gözlerinden
Ay gibi , mavi bir yastık gibi
Ve senin nefesin esiyor bedenime
Esiyor sabahın esintisi
Sen kokuyor sabah
Kulağıma fısıldıyorsun
Sesini hissediyor yüreğim
Hissetmeden edemiyor ki
Sen olmuş kalbimin yarısı
Kiremitlerde yakamozlar
Ayın ısıltısında gözlerin
Gecemde , gündüzümde hep sensin