Kimsesizliğin bağrında büyüdüm ben,
yanımda dost bildiğim kimsem yoktu
benden başka,
ne dost edindim ne kimseye güvendim,
bu hayatı nasıl yaşadım soranda olmadı.
Gün geldi aç kaldım gün geldi açıkta kaldım
bazen yağmurda ıslandım bazen kar altında üşüdüm.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Gönlünüze sağlık Zafer Bey.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta