Kimse kimseye muhtaç değildir bu hayatta,
Ne bir omuz zorunludur, ne bir el şarttır tutunmakta.
İnsan, kendi yarasını kendi sarar,
Kendi gözyaşını kendi siler, kendi gücünü kendi bulur.
Düşersin… kimse koşmaz bazen yanına,
Kalkarsın… ayakların titrer, ama yine de ayağa kalkarsın.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta