Kibrit Şiiri - İbrahim Ethem Uzun

Bir kibrit alıp yaktı sigarasını
Başlattı zihnimde işkencesini
Ateş yedi yavaş yavaş mevsimlerimi
Kelimleler konuşuyor dilsiz
Karanlıkta yanan mumun diyalogu
Kadın kokusu
Gecenin yorgunluğunda
Parmaklarını seyrediyorum
Dokunamadığım
İnceliyorum ifadesini
Ellerinin
Kaybetmiş çocuk gibi
Annesini babasını
Dalıyorum
Kuşların kanatları altındaki hayale
İnanayım mı
Sevecek mi beni
Başlayayım mı
Yeni bir aşka
Bilmediğim bir kadınla