Kezban Güçlü Şiirleri - Şair Kezban Güçlü

Sana olan gücenikliğim
dizlerimde ki
çocukluğumdan kalma
yara bere izleri gibiydi

Nereden baksan

İnsan özlüyor
kaybolma ihtimali
olmadığı sokaklarda
avare avare kaybolurken
bir birine değen
omuzunun sıcağını

Bırak
kuşların diğer tarafına asıldığı
ipin ucunu

Tepelerden sevinç ıslığı gibi
yuvarlanıp gelen sesine

Oldum olası
Sen söz konusu olunca
Dikiş tutturamadım
Başka sevdaların ufkunda

Sanki kozasında

Kendi yağmurunu yağdırıp
Kendi güneşini açtıran
Çeliğin pamuğu kuşanmasından
az önceki sızı

Şiir tohumları yokluyor

Yıkıntıların arasından
cılız ama tazelik kokan sesiyle
Haykırdı

Dilinin ucundaki çağlayanda
akıp giden kelimelerden daha ağırdır

Kaybettiği bir sözcüğün izlerini taşır
yüreğinde insan

Ne gözlerini serdiğin yollar
Ne de el yordamıyla sardığın
O hareli sözcükler

Bütün kalıplara aykırı
yarı düş
Tanımsız sevdam

Bak yine çaktırmadan taşmışsın
Bir şiire alfabeden..

Ninemim teşisinde
usulca eğirip
rengarenk yumaklara
böldüğü zaman

Ömrümüzü çaktırmadan

Ne zaman derin bir uykuya dalsa
Onarıyordu bütün kederlerini
Yastığında çağlayan
bir küçük ırmak

Uzanıp öptü sabahı gamzelerinden