yalnız değilim,
revan olmuşsam yola,
uzun boylu servilerim var sağımda..
ateş tuğlalar arası yanmış,
birkaç şiir solumda,
soluğum da.
dilim, içime pelesenk,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
çok kıymetli Huri Hanımcım, değerli yorumunuz ve yalın gözlemleriniz için teşekkürlerimi sunuyorum..
kendi halindelik kavramı içerisinde hayatta yürümeye gayret ederken kendimi alamadığım bir bakış hali ile görmekten alıkoyamıyorum kendimi.istemsiz bir şekilde uzaktan inceleyip, sesler birikiyor ve en susturucu durum olacakta yazıya dökülüyor acemice.
yaşamın yüklediği farklı mücade (kimi ruhen kimi bedenen) formlarını gücü nispetinde yaşıyoruz..imgeler en güçlü dayanak oluyor kalemimin de sanırım
tekrar teşekkür ediyorum, saygı ve kalben sevgilerimle..
sevgili Özlem; yalnızlık ve içsel mücadele temalarını derin bir şekilde işlemişsin, Özellikle "uzun boylu servilerim var sağımda" dizesi, yalnızlık içinde bile bir tür dayanışma hissi taşıdı bende.
karanfil gibi topraksız bir sembol, belki de hayatta kalmanın zorluğunu ve köksüz olmanın getirdiği çaresizliği simgelemiş, zamanın kırılması ve "sıkışık sesler" arasındaki teslimiyet, modern yaşamın getirdiği karmaşayı ve içsel boşluğu harika bir şekilde yansıtıyor olmanı çok beğendim.
duyguların ve imgelerin akışına taşıdığın güncel sorunları ( ki bir çok şiirinde bu yanını görüyorum, ruhunun bilge yönü ve iyi gelebilme yönünle ) ve bireyin içsel dünyasını bir araya getirmeni ise kutluyorum.
kutlarım, kalben sevgi.
çok kıymetli Huri Hanımcım, değerli yorumunuz ve yalın gözlemleriniz için teşekkürlerimi sunuyorum..
kendi halindelik kavramı içerisinde hayatta yürümeye gayret ederken kendimi alamadığım bir bakış hali ile görmekten alıkoyamıyorum kendimi.istemsiz bir şekilde uzaktan inceleyip, sesler birikiyor ve en susturucu durum olacakta yazıya dökülüyor acemice.
yaşamın yüklediği farklı mücade (kimi ruhen kimi bedenen) formlarını gücü nispetinde yaşıyoruz..imgeler en güçlü dayanak oluyor kalemimin de sanırım
tekrar teşekkür ediyorum, saygı ve kalben sevgilerimle..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta