Yalnızlığıma sığınırım
Gecenin karanlığında
Yoksan yanımda Sen.
Umuda uyanır, yüz sürerim
Gün ışıdığında aydınlığıma
Rüyâlarıma girdiysen Sen…
Efkârımda boğulayım
İstedim bu gece.
Üç-beş kadeh
Yeter mi Sen’ce…
Tükenir, biter mi
Bu efkâr
Al yüreğimin kor yangınlarını
Koy, buz tutmuş avuçlarına.
Gör ki, bendeki umutsuz Sevdâları
Karıştır; Sendeki vefâsız gözyaşlarına.
Bak o zaman neymiş hayât
Yaşa ki; Duyarsın, anlarsın
Varsın gitsin, çok öte
Gecelerin karanlığı
Kötülerin Şer’ri.
Yağmurlar alıp götürsün
Senden, Benden, Bizden çok öte…
Doğan yeni gün getirsin
Yeşile, maviliklere sarıp sakladım
Sahrâlarda, çöllerin kuzgun kumlarında
Yorgun; Ama Sen’li Mutlu hayâllerimi.
Yüreğime, gönlüme yazıp, gizledim
Karanlığına kahrettiğim akşamlarımda.
Yalnızlığımı; Ama Sen’li umutlu
Bir Kadın sevdim
Yüzüne bakınca, gözleri bana
Sevdâ…
Dudağının kıvrımında gülüşü
Tatlı dili, bana
Sevdâ…
Ne haber, ne dizi
Var bu akşam.
İki - üç duble Sen
Bir avuç yalnızlık,
Yürekler dolusu Şiir
Ve; Gece boyu
Kırdım kalemimi
Yıktım hayâllerimi
Oysa; Avuçlarımda idi
Geleceğe ümitlerim.
Un ufak, paramparça şimdi
Sabaha gözkırpışlarım…
Uzadı gecelerin vuslatı sabaha
Yorgunuz, hasretiz
Belki de kırgınız
Özlediğimiz aydınlığa…
Yazmak istemiyor artık
Ne kalemim, ne de ellerim
Yalnızlığımdan, koynuna sarkılacağım
Bu gece sabaha karşı.
Usulca sokulacağım, soluk alışverişine,
Nefesim karışacak, kokuna nefesine.
Hani söylerdin ya hep; Bir sabah
Uykulu gözlerimden öp beni diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!