Kendinin Vuslatı Şiiri - Betül Özçelik

Dönüyorum çarşıların hıncından
Cebimde saklı sarı bir yumru
Ellerim biteviye arıyor
Kuytusunu

Saklamalısın diyor
Tutuk bir ses.
Ağlamaklı gözleri, elleri tutuk
Omuzlarımı umutsuzca sarsıyor.

Kaçıyorum yabanıl gözlerden
Sarı yumru nefes almıyor
Ceplerim kan gülü
Hınç kederle tamamlanıyor

Bozgun yedim çarşılardan
Kesik kesik aynaları
Gibi kesik yüzüm.
Çarşıdan alın bin tane
Eve gelene kadar beni bire düşürün.

İsmaili bir teslimiyet bu
Bu sarı boynun ellerime düşüşü
Kederi sızıyor ceplerimden
Ayakucuma damlıyor
Kesip atıyorum kökünden bu kanlı düşü

Seziyorum çok sonra
Vurulmuşum.
Kızıl bir gül mezarını arıyor
Bulduğu ilk kuytuya bırakıyor kendini
Gibi
Ellerimde barut kokusu
Gibi kendimin vuslatı olmuşum.