Kendini Kendinden Koparanlar - Garib Çoban
Kanadı kırık gönül bülbülüm çatlıyor teheccüt sokağından geçerken şems vakti.
Bu cevru cefada bizde olacağız yetimlerin gözyaşlarında.
Sabah nasıl kalkacağımızı düşünür felek, bombalar düşerken mazlumların üstüne.
Ve nasıl bir zamanların adımıyla dışarı çıkacak insan yüreğim.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Kaleminize sağlık şair...
çok güzel...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta