Kendine Sarılmak Şiiri - Seyrani Göl

Bir gün,
kimsenin tutmadığı ellerini
kendin tuttun…
ve ilk kez,
düşmeden yürümeyi denedin.

Kırıldığın aynaları
birer birer topladın içinden,
her parçada
başka bir ben gördün
ve hiçbiri sandığın kadar uzak değildi sana.

Sustuğun her kelimeyi
şefkatle okşadın,
çünkü anladın:
bazı suskunluklar
sadece korku değil,
kendiyle baş başa kalma cesaretidir.

Sonra
ne bir teselliye muhtaç kaldın,
ne bir alkışa.
Yalnızca göğsüne eğildin
ve orada çırpınan kalbine
şöyle dedin:

"Tamam.
Artık seni duydum.
Ve bundan sonra
sana karşı hiç susmayacağım."
S.GÖL