Kendince bir "yeri" olmalı insanın, içinde.
Ne vakit usansa birseylerden, takati kalmasa ayakta durmaya,
o yere sığınmalı, sere serpe uzanmali kendi içine.
Hani öğütlere, teskin edilmeye de lüzum olmayan o yere.
Kendiyle baş başa, kendiyle barışık...
Bir tutam hüzün...
Ben nefret eyledim sizin gerçekten
Yalanı severim, yalanı gayrı..
Tiksindim bülbülden, gülden, çiçekten
Yılanı severim, yılanı gayrı..
'Sapıtmış bu' diye beni yeriniz
Devamını Oku
Yalanı severim, yalanı gayrı..
Tiksindim bülbülden, gülden, çiçekten
Yılanı severim, yılanı gayrı..
'Sapıtmış bu' diye beni yeriniz




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta