Kendime Uzak kaldım Şiiri - Muhammed Yağmur

Hiçbir sabah kendim gibi uyanmadım,
gözlerimi her açışımda
bir başkasının hayatına doğmuş gibiyim.
Aynam bana yalan söylüyor artık,
yüzümdeki bu yabancı
kimseye ait değil,
bana bile…

Adımlarım var ama yönüm yok.
Gitmek istediğim her yer
zaten içimde çökmüş yıllardır.
Kendime bile yabancı
bir suskunlukla yürüyorum,
kimse fark etmiyor.

İnsan bazen
kalabalıklar içinde daha yalnız olur.
Bir ses duyarsın,
adını söylemesini beklersin…
Ama kimse senin adını bilmez,
çünkü sen de unutmuşsundur.

Ne bir hayalim kaldı,
ne de bir sebebim.
Zamanın içine gizlenmiş
küçük bir kırıntıyım artık,
kimsenin fark etmediği,
kimsenin dönüp bakmadığı…

Bazen sadece
yok olmak istersin.
Ölmek değil,
daha derin bir şey…
Sanki hiç var olmamış gibi,
hiçbir iz bırakmadan
sessizce silinmek istersin dünyadan.

Ve bazen
bu kadar yaşamak bile
fazla gelir insana.
Çünkü bazı kalpler
hiçbir bedene sığmaz.