yorgun düştüm bu kente,
umutlarımla ben.
kar beyazı düşlere dalarken,
bu kent,
karartmaya başladı
Kendini...
sokağa çıkma yasağı ilen etti,
sokaklarını boşalttı;
aç köpeklere
teslim etti
tüm kaldırımlarını...
şimdi
her köşebaşında
bulmayı düşünürken seni,
bir parçamı
bırakıyorum
köpeklere...
en son,42 numaralı
ayakkabımı da verdim;
Sonra,
düşlerimle ben,
kaldırımlarına
ortak oluyorum
bu kentin;
terkederek ozlemlerimi,
dusuyorum
kalabalıgına,
kopeklerin
parcalanmayı
bekleyen
yanımla...
Kayıt Tarihi : 12.9.2002 10:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!