Kendi ışığını hatırla

Bazen herkes konuşur. Kimi sessizce yargılar, kimi yüksek sesle eleştirir. Ne yaparsan yap, eksik bulan birileri hep olur. Çünkü bazı insanlar başkalarının ışığına bakınca, kendi karanlıklarını fark eder. Ve bu onları rahatsız eder. Ama sen onların ne dediğine değil, ne hissettiğine bak. İçindeki o küçük ama güçlü sese kulak ver. O ses sana hep doğruyu söyler: “Bu benim yolum. Ben böyle yürümek istiyorum.” Hayat kısa. Bir başkasını memnun etmek için kendini kısıtlamak, en büyük haksızlıktır. İnsan yalnızca kendi kalbine dürüst olmalı. Çünkü gerçek başarı, iç huzurudur. Ve iç huzur, sadece kendin olduğunda gelir. Kendine inanmak, büyük laflar etmek değil. Sessizce, ama kararlı bir şekilde “Ben yaparım” diyebilmektir. Bazen yavaş ilerlersin, bazen tökezlersin. Ama yine de yürürsün. Çünkü biliyorsun: Bu yol sana ait. Hatalarıyla, doğrularıyla senin. Ve unutma, parlayan herkes önce bir süre karanlıkta büyür. Işığını saklama. Kimsenin gölgesi olma. Çünkü senin ışığın birilerine umut olabilir.
Kendine inan. Çünkü sen inandığında, dünya bile adımını duyacak kadar sessizleşir.