Kemal Yazan Şiirleri - Şair Kemal Yazan

Bazen insan herşeyini kaybeder
Yaşamı kendisine zindan eder
Sen belki bu günü kurtarıyorsun ama
Kaybettiğin yıllardan ne haber?
Bazıları kendine toz kondurmaz
Öyle herşeyin üzerinde durmaz

Hani yıllar evvel söz vermiştik birbirimize
Gözgöze bakarken
Dudaklarımıza agucuklar yaparken
Ölürkende yanyana olacağız demiştik
Hatırladın mı?
Belki biraz geç haber aldım ama

Ruhun dingin,Duyguların zengin,Yüreğin engin olduğunda
Bir gün acılarda ölür...
Ayın şavkında,Yıldızlar ışığında,Karanlık kaybolduğunda
Bir gün acılarda ölür.

Gecenin karanlığı bile iç çekiyordu şu halime

Yıpranmış yürekler,kabarmış duygular
Gözkapaklarından utanmış uykular
Yıllar zalimce indirirken sillesini
Bir ufacık pişmanlık mı duydular.

Ezilenler yaşamın kanatlarına sığındılar

Maskeleri çıkarıp aynada yüzünüze bakın
Fikriniz hür,vicdanınız hür mü?
Nerelerde eğitildiniz,hocanız kim?
Elleyin bakalım yüreğiniz özgür mü?

Bana ne deyip görmezden gelmeyin

Ayakkabılarım yok diye yerinirken
Ayakları olmayan bir adam gördüm,sevindim
mi...acaba? bir an öyle geldi sanırım,kusura bakmayın
Ama asla sevinmem acılara,reddederim
Hüzünlere takılıp acı çekeceğime
Kendimi acı kadehlerle mestederim...

Ruhuma yaklaştırıyorum bedenini
İzlemek istiyorum seni göz ucuyla
Tartıyorum hayatımı ve günahlarımı
Kaderimin zalim mi zalim avucuyla

Yaşama açlığımla tutunuyorum hayata

Biri,uğruna yaşadığınız herşeyi elinizden alırsa
Geri almak için,ne kadar ileri gidersiniz...

Üzerinde oynanan oyunlara keza
Kapayıpta gözlerini,benliğini unutma
Bu gün bendeydi sıra,yarın sende

Eğer yaşamı besleyen umutsa
Arayacağım yüzüm gülene kadar
Yıllar korkutamaz beni
Beklerim kapında ölene kadar

Hep gözyaşımın ardında koştum

Bakışının bittiği yerde,simsiyah gecelerde
Çekmişim...dizlerim yüreğimde
Kıvrılmış yatıyorum bir köşede.
Sen ekip sen topluyorum
Karanlık noktalardan boş pençelerle
Dokunurken hayaline.