Kemal Doğanay Şiirleri - Şair Kemal Doğanay

Bulutlar karardı gökte yağmur var,
Yerde Kızılırmak coşar mı coşar.
Bereket çoğaldı elde hamur var,
Selde Yeşilırmak taşar mı taşar.

Bir uçtan bir uca dağları aşsam

Yaşıyorum hep rüyada
Gerçeği bulmak kararım
Dört kapılı bu dünyada
Beşinci kapı ararım.

Kemal DOĞANAY

Kim bilir
Belki de;
Gün gelir,
Ben giderim!

Kim bilir

Kalbimde açılan derin yarayı,
Sar desende bile sarabilmezem.
Gurbet dedikleri açar arayı,
Kar desende bile karabilmezem!

Ağaçlar gül açsa, yapraklar gazel

Sermayem tükendi batarım sandım
Soğuk gecelerde yatarım sandım
Ne aldıysam onu satarım sandım,
Satamadım yine kaldım çaresiz!

Kırılırsın diye tutmak istemem

Güneşi bağlasan aya
Buralarda kalmam yaya
Eyvallahım yok Dünya’ya,
Sessizce çeker giderim.

Sürülere katılsam da

*Kayseri Şehitlerimize Armağan! *

Kahpenin dölleri, hain köpekler,
Bu millet büyüktür bölünmez asla!
Şeytan gibi hepsi pusuda bekler,
Bu millet büyüktür bölünmez asla!

Sırat Köprüsü’nün ortasındayım
Önümde Zebaniler
Arkamda Zebaniler
Gideyim mi?
Durayım mı?
Beklemekteyim hazır

Padişahtan emir geldi,
Bunlar halka sorulacak?
Fermanımı duyun dedi,
Bu gün otağ kurulacak!

Bozuk malı satanlara

Mazide kaybolan o hatıraları,
Bir ben anlatayım bir de sen dinle!
Unutulup giden o anıları,
Bir ben anlatayım bir de sen dinle!

Rüzgara kapılan yaprak misali